6 Ocak 2011 Perşembe

korku

hayatım boyunca yalnız olmaktan korkuorum. 
hayatım boyunca birilerini beklemekten,
çocuk sahibi olamamaktan,
öfkemi kontrol edememekten,
yalan söylemek zorunda kalmaktan,
insanlar tarafından yanlış anlaşılmaktan,
insanlar tarafından hiç anlaşılamamaktan,
sevgimi vermekten çekinmekten,
güvenip yıkılmaktan,
hayal kırıklıklarına alışmak zorunda kalmaktan,
aldatılmaktan,
zaaflarıma yenik düşmekten,
çılgın bir aşk yaşayıp sonsuza kadar mutlu gitmemesinden,
insanların gerçek yüzlerini hep geç görmekten,
güzel şeylere kolay alışıp kötüleri asla kabullenememekten,
anlayışlı olamamaktan,
hatalarımı görememekten ve gördüklerimi düzeltememekten,
sorumluluk sahibi olamamaktan,
beni gerçekten benim sevdiim gibi sevecek birine sahip olamamaktan,
çıkar yanımda olduğunu bile bile etrafımdakileri sevmektenvazgeçememekten,
gerçekler yerine gerçek olmasını istediklerime kendimi inandırmaktan,
yalanları gerçeklere tercih edecek kadar çaresiz olmaktan,
sevdiklerimi tek hatalarına bakarak yargılamaktan,
dilimi kontrol edememekten,
kırıldığım şeyleri asla unutmayıp yaralarını hep içimde taşıdıım halde beni kıran insanlardan uzaklaşamamaktan,  kendime olan sevgi ve güvenimi asla kazanamamaktan,
fazla sahiplenici olmaktan,
konuşup beni rahatlatıcak biri yerine küsenleri seçmekten,
et parçası yerine konmaktan,
aynalarla konuşup rahatlamak zorunda olmaktan,
aptal insanlara tahammül edememekten,
iyi bir insan olamamaktan, ...
korkuyorum!   




(dünümden ve bugünümden yarınıma...)



...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder